Strona poświęcona Biblii

Metody czytania Pisma Świętego

1. Metoda godzin biblijnych

Godzina biblijna ma pewien schemat, chociaż nie jest on rygorystycznie przestrzegany. W propozycjach poszczególnych autorów można odnotować różnice. Dwa elementy w tych propozycjach są jednak niezmienne: wyjaśnienie tekstu i wyciągniecie z niego wniosków dla życia. Ramowy plan godziny biblijnej przedstawia się następująco:

1 ° modlitwa do Ducha Świętego bądź stosowna pieśń religijna;

   2° odczytanie perykopy biblijnej przez jednego z uczestników;  

   3° objaśnienie tekstu z punktu widzenia filologicznego, archeologicznego, historycznego i wydobycie głębi teologicznej;

   4° odniesienie tekstów do życia;

   5° pytania i odpowiedzi uczestników spotkania;

   6° krótkie streszczenie całości;

   7° zakończenie modlitwą lub pieśnią;

2. Metoda kręgów biblijnych

Opiera się na rozmowie, dyskusji w określonych grupach nad tekstami ewangelicznymi, z których wyprowadza się wnioski dla chrześcijańskiego życia. W tym celu uczestnicy gromadzą się w określonych grupach i wspólnie czytają, rozważają i dyskutują nad odpowiednimi ftagmentami Pisma św. Oraz szukają sposobów realizowania ich w życiu. Specyfikacją metody kręgów biblijnych jest możliwość dzielenia się refleksjami, stawiania pytań i dyskutowania wszystkich uczestników spotkania. W pracy kręgu biblijnego można wyodrębnić dwa etapy:

l ° egzegetyczne wyjaśnienie tekstu drogą pytań i odpowiedzi;

2° zastosowanie rozważanych tekstów w życiu;

3.   3. Metoda Viisters

Pracując tą metodą, pytamy: jaki był sens słów Pisma św. dla ludzi ówczesnych, co te słowa oznaczają dzisiaj i do jakiego działania wzywają obecnie.  Omawiana metoda posługuje się trzema znakami graficznymi: znakiem zapytania, wykrzyknikiem i strzałką. Spotkanie zaczyna się modlitwą do Ducha Świętego. Wszyscy uczestnicy spotkania mają ze sobą rozważany tekst Pisma św. Animator podaje tekst i wzywa do odczytania go indywidualnie w ciszy i z zastanowieniem. W czasie czytania uczestnicy korzystają z wyżej wspomnianych symboli. Jeżeli uczestnik spotkania uzna którąś z prawd za oczywistą, wtedy werset zawierający tą prawdę oznacza się wykrzykuikiem. Znak zapytania stawia się przy wersetach, których treść jest niezrozumiała i chce w związku ze swoją trudnością o coś zapytać. Strzałką oznacza się wersety, których treścią uczestnik spotkania został wewnętrznie poruszony i uważa to za wezwanie skierowane do niego. Po zastanowieniu się nad przeczytanym tekstem zgłaszane są animatorowi Wersety, przy których postawiono znak zapytania i -określa się istniejącą trudność. Animator zaprasza do udzielenia odpowiedzi tych uczestników, którzy postawili przy żgłoszonych wersetach wykrzykniki, aby podzielili się z całą grupą zrozumieniem treści tych wersetów. Następnie animator zachęca do wypowiedzi tych, którzy zaznaczyli dyskusyjne wersety strzałką. Każdy powinien wynieść ze spotkania jakieś _astosowanie życiowe. Spotkanie kończy się modlitwąspontanic_ą.

4. Metoda ewangelicznej rewizji życia

Rewizja życia przebiega w trzech zasadniczych etapach: widzieć, oceniać, działać. Ewangeliczna 'rewizja życia mobilizuje do wnikliwej obserwacji zdarzeń, oceniaje w świetle Ewangelii i prowadzi do poprawy życia. Punktem wyjścia w tej metodzie jest zdarzenie z życia codziennego, które niepokoi i wymaga refleksji i oceny w świetle Pisma św. Przedmiotem refleksji moze być zdarzenie będące doświadczeniem grupy albo któregoś z uczestników. Mogą to być zdarzenia z życia zawodowego, społecznego, kulturalnego itp., bo każde z nich może mieć pozytywne lub negatywne znaczenie dla zbawienia. Oprócz tego wiele tematów do przemyślenia podsuwa prasa, film, literatura, poezja i własne doświadczenie. Umiejętność dostrzegania zdarzeń i refleksji nad nimi pomaga uchwycić zbawcze działanie we współczesnym świecie. W ten sposób uczestnicy spotkań uczą się rozpoznawać Boze wezwanie. Po anałizie zdarzenia uczestnicy spotkania dochodzą do szczytowego momentu, jakim jest odczytanie tekstu Pisma św. Wybrane teksty biblijne rzucają światło Boze na tę sytuację. Uczestnicy spotkania oceniają zdarzenie w świetle Pisma św. Towarzyszy temu świadomość, ze Chrystus działa w naszej codzienności. Uświadomienie problemu i ukazanie wymagań Chrystusa prowadzi do poprawy zycia. Uczestnik spotkania stawia pytanie: Co ma znaczyć i jak może wpłynąć na zmianę sytuacji itp.? Skuteczność tej metody uwarunkowana jest atmosferą modlitwy podczas całego spotkania.

5. Metoda tzw. Krótkich formuł wiary

Metoda ta stosowana jest w grupach wdrożonych do pracy biblijnej przez inmf metody. Zmierza ona do pogłębienia formacji biblijnej uczestników. W kręgu biblijnym prowadzonym tą metodą ustala się nąjpierw temat, który będzie stanowił osnowę pracy nad wcześniej przygotowanymi tekstami Pisma św. Spotkanie prowadzone tą metodą rozpoczyna się modlitwą oraz podaniem przez animatora tematu kręgu i tekstów Pisma św. Uczestnicy spotkania dzielą się na małe grupy od 4 do 6 osób. Następnie członkowie grupy czytają w oddzielnym pomieszczeniu tekst biblijny i analizują go w ciszy. Na podstawie tekstu biblijnego i w nawiązaniu do tematu formułują krótkie wypowiedzi. Potem schodzą się wszystkie grupy razem, przedstawiając ujęcie, jakie zredagowano w poszczególnych grupach, a wszyscy uczestnicy kręgu ustalają ich kolejność według ważności. Przedstawiciele każdej z grup zapisują usystematyzowane ujęcia. Następuje kolejny etap spotkania. Uczestnicy spotkania pracują znowu w poszczególnych grupach. Każdy uczestnik spotkania albo cała grupa ustala swoje wyznanie wiary. Podkreśla w nim nie tyle to, w co trzeba wierzyć, ale w kogo się wierzy. Spotkania zwykle kończą się odczytaniem wyznania wiary.

6.Metoda tzw. dzielenia się Ewangelią

W tej metodzie tworzywem spotkania są ftagmenty Ewangelii, z których wyprowadza się wnioski dla chrześcijańskiego życia. W spotkaniach prowadzonych tą metodą nie ma miejsca na egzegezę i dyskusję nad tekstem. Akcent kładzie się tutaj na umiejętność słuchania tego, co Bóg mówi do uczestników spotkania. Po modlitwie do Ducha Świętego przedstawiciel grupy odczytuje głośno tekst biblijny. Do dzielenia się Ewangelią dobrze jest wykorzystać czytanie mszalne z najbliższej niedzieli lub święta. Przygotowałoby to członków kręgu do świadomego i czynnego uczestnictwa i przeżycia liturgii. Po przeczytaniu tekstu wszyscy uczestnicy w ciszy rozważają słowo Boże i stawiają sobie pytania, W jaki sposób te słowa odnoszą się do nich, do ich życia, postępowania. Potem następuje dzielenie się z braćmi tym, co w każdym wywołalo słowo Boże. Spotkanie kończy dziękczynienie Bogu za poznanie duchowe Jego słów.

7.Metoda rozmowy ewangelicznej

Rozmowy ewangeliczne odbywają się w grupach od 3 do 7 osób i zasadniczo każdego tygodnia. Celem podstawowym grupy jest coraz lepsze poznanie Chrystusa, aby móc Go naśladować. Celami podrzędnymi mogą być przygotowanie do Eucharystii czy też dążenie do lepszego zrozumienia czytań mszalnych Pisma św. i kształtowania przez słowo Boże postaw i życia, zwłaszcza młodzieży. Zawiera trzy części:

1 ° sprawozdanie z poprzedniej rozmowy ewangelicznej;

2° rozmowa prowadząca do odkrycia i zrozumienia;

3° zastosowanie;

W pierwszej części animator stawia pytania dotyczące treści poprzedniego spotkania, zgłaszane są osobiste trudności w osobistym kontakcie z Pismem św. itp. Następnie animator formułuje modlitwę i zachęca uczestników do włączenia się w rozmowę. Druga część przebiega drogą pytań i odpowiedzi. Zmierza się tu do wspólnego odkrywania Bozej miłości i płynącego z niej planu zbawienia. Stawia się pytanie: W jaki sposób, jednocząc się z Chrystusem, można pomóc w zbawieniu innych ludzi. Grupa na tym etapie chce dopomóc innym ludziom, poznać zbawczy plan Boga; nauczyć się żyć w zjednoczeniu z Bogiem na co dzień i dawać otoczeniu świadectwo wiary i miłości. Animator przy każdym problemie odwołuje się do Pisma św. i wskazuje odpowiednie cytaty, które członkowie grupy czytają głośno. Stanowią one odpowiedź na postawione pytania. Odkryte prawdy poddaje się głębszej analizie w dałszych częściach rozmowy. Analiza ta ma prowadzić do zrozumienia ich. Z pomocą przychodzi tu także Pismo św. W trzeciej części dokonuje się zastosowania, które może mieć różny charakter. Może ono np. dotyczyć uznania odkrytych prawd i modlitwy, ich przyjęcie albo nauki niektórych cytatów z Pisma św. na pamięć itp.