Autorstwo i historyczność Biblii
W dziedzinie tej istnieje wiele
kontrowersji. Z naukowego punktu widzenia badaniem Biblii
zajmuje się
biblistyka. Wg wersji
tradycyjnej autorami wszystkich ksiąg były rzeczywiście
osoby, od których pochodzą nazwy ksiąg - a więc pięcioksiąg
Mojżeszowy napisał rzeczywiście
Mojżesz od razu w wersji
jaką znamy dzisiaj,
Jozue napisał księgę
Jozuego, itd.
Badania stylu i języka oryginalnych
ksiąg kanonu hebrajskiego sugerują, że faktycznie najstarszą
częścią Biblii są jej pisma poetyckie - Psalmy, Księga
Hioba, Pieśń nad Pieśniami - które zostały napisane przed
rokiem
1000 p.n.e. i nie uległy
późniejszemu przeredagowaniu. Nowsze księgi
proroków (począwszy od
Izajasza) powstawały za
życia danych proroków, lecz niekoniecznie to oni byli ich
wyłącznymi autorami.
W przypadku Nowego Testamentu
pojawiają się te same wątpliwości, istnieją kontrowersje co
do fragmentów Ewangelii Marka i Jana, które zostały
częściowo przeredagowane przed
synodem kartagińskim (253
r. n.e.). Niektórzy badacze twierdzą, że do
najstarszych fragmentów Nowego Testamentu należą Listy
Pawła z Tarsu, są jednak
też i tacy, którzy uważają, że najstarsza jest Ewangelia
Mateusza (ściśle:
aramejski pierwowzór znanej
nam Ewangelii wg św. Mateusza). Dzieje Apostolskie i
Apokalipsa są dziełami znacznie późniejszymi. Istnieje
teoria, że Dzieje Apostolskie zostały napisane ok.
110-120
r. n.e., jednak pewniejsze jest to, że napisał je
około
60 roku n.e. Łukasz
Ewangelista (za jego autorstwem przemawia to, iż - podobnie
jak Ewangelia Łukasza - są skierowane do Teofila, oraz fakt
iż końcowy fragment Ewangelii jest powtórzony w początkowych
wersetach Dziejów). Niektórzy badacze twierdzą, że Dzieje
zostały napisane przez
anonimowych autorów na
podstawie
legend i pośrednich
relacji, krążących w
gminach chrześcijańskich w
Azji Mniejszej i
Palestynie. Złożony styl i
wizjonerskie obrazowanie w Apokalipsie nieco przypomina
opisy ze świętej księgi
zaratusztrian, a jak sama
Apokalipsa podaje - jej autorem był Jan apostoł. Została
spisana około
96 roku n.e., a więc w
przybliżeniu 26 lat po upadku Jerozolimy, i taki termin jej
powstania potwierdza Ireneusz w swym dziele Przeciw
herezjom oraz
Euzebiusz i
Hieronim.
|